Indeks Nino Marinonego stanowi niezbędne uzupełnienie słownika grecko-polskiego i gramatyki greckiej dla wszystkich pragnących lub zmuszonych konsultować teksty grecko-języczne: zarówno dla zawodowych filologów klasycznych, stających wobec skomplikowanych form dialektalnych, jak i dla badaczy czy studentów innych specjalności w jakiejkolwiek mierze zainteresowanych właściwym zrozumieniem frazy greckiej.
Pozwala on na szybkie odnalezienie formy podstawowej dla dowolnej postaci fleksyjnej czasownika, bez posiadania specjalistycznej znajomości praw językowych, morfologii słowa, i bez konieczności pamięciowego opanowywania ogromnej liczby nieregularnych tematów czasowych czasowników supletywnych.
Istnieją liczne dziedziny nauk humanistycznych, jak archeologia, historia sztuki, filozofia, teologia czy nawet pewne działy teorii literatury, których reprezentanci bez powierzchownej choćby znajomości greki sami skazują się na błądzenie po manowcach twierdzeń niepewnych. Nie każdy archeolog musi być filologiem klasycznym, jednak prawie każdy prędzej czy później natknie się na grecką inskrypcję czy podpis pod malowidłem. Podobnie filozof lub biblista czy patrolog z upodobaniem cytowałby greckie oryginały, gdyby nie przemożny strach przed gąszczem greckich form gramatycznych.
Wszystkim tego typu problemom w jakiejś mierze może zaradzić niniejszy słownik profesora Nino Marinonego. Trudno nadać mu właściwy tytuł. Tytuły zarówno włoskiego oryginału - Tutti i verbi greci - jak i jego angielskiego odpowiednika - All the Greek Words - są mylące. Trudno powiedzieć, co miałoby znaczyć tutaj słowo "wszystkie". De facto "wszystkie czasowniki greckie" we wszystkich możliwych formach musiałyby zająć tysiące stron, natomiast "wszystkie czasowniki" w formach podstawowych można znaleźć w każdym większym słowniku grecko-polskim czy grecko-angielskim. Polska nazwa obecnego wydania najbardziej - moim zdaniem - odpowiada rzeczywistości. Dzieło Marinonego obejmuje bowiem formy fleksyjne większości istotnych czasowników greckich, występujące w tekstach klasycznych, wybrane na podstawie badań frekwencyjnych. Za kryterium przyjęto wystąpienie danej formy w tekstach więcej niż jeden raz i to w czasie różnym od teraźniejszego. Trzeba jednak pamiętać, że słownik powstał w roku 1961, a wszystkie wydania późniejsze, aż po najnowsze, stanowią jedynie fototypiczne reprinty pierwszej edycji.
Nakład pierwotnego wydania włoskiego (Casa Editrice Principato 1961) dawno już został wyczerpany, a książka światową karierę zrobiła dopiero w edycji brytyjskiej (Duckworth, Londyn, pierwsze wydanie - 1985), do dziś dostępnej we wszystkich dobrych księgarniach na Wyspach Brytyjskich i w ważniejszych sklepach internetowych. Stanowi ona podstawowe narzędzie studentów filologii klasycznej w Oksfordzie czy w Cambridge, podobnie jak w większości uniwersytetów amerykańskich. Wolno przypuszczać, że wydanie Duckwortha będzie dodrukowywane jeszcze przez długie lata.
Wydawca uprzejmie dziękuje pani Marii Teresie Marinone Gabutti, wdowie po profesorze Nino Marinonem, właścicielce i dysponentce praw autorskich do niniejszego słownika, za okazaną wielkoduszność, życzliwość i zgodę na druk polskiej edycji.