Kultura polska jako obca?

Kultura polska jako obca?

• Historia problematyki
• A, B, C... dydaktyki kultury polskiej dla obcokrajowców i poza Polską
• Program kulturowy w nauczaniu języka polskiego jako obcego
• Pomysły na wykorzystanie tekstów kultury w nauczaniu języka polskiego
• Przykładowe lekcje realizowane metodą kulturową

Zauważalny w nauczaniu języków obcych rozwój metody zadaniowej, która w naturalny sposób wywodzi się z metody komunikacyjnej, jest próbą ratowania tej metody przed zarzutem "sztuki dla sztuki" w zglobalizowanym świecie, gdzie nie ma potrzeby znać wielu schematów komunikacyjnych, by zamówić obiad, taksówkę czy zarezerwować hotel, nie mówiąc już o zakupach w supermarketach.

Automatyzacja życia zbiorowego, jak też powszechność języka angielskiego zmuszają do refleksji nad sensem nauczania języków w ogóle (poza angielskim). Dopiero zmiana optyki z wykonania zadania na spotkanie osobowe nadaje nauczaniu języków sens. Spotkanie z człowiekiem wymaga jednak innych tematów i innej komunikacji, przekazującej myśli, intencje, ekspresje... W świecie, który cechuje się powierzchownością kontaktów, lektorat ma szansę stać się takim miejscem spotkania.

Kultury polskiej nie można traktować jako luźnego zbioru klocków, z których zawsze (w formie zabawy) można zbudować odpowiedni "portret". I na pewno nie jest ona "obca" - tak jak nie ma języka polskiego "jako obcego": jest po prostu język polski i jest po prostu polska kultura, którą chcą poznać z różnych powodów też nie-Polacy. Fenomen polskości (jako dany, realny byt) jest do opisania. Jego obraz wyłania się z wielu doświadczeń kultury - też na lekcji języka polskiego.

Dr Jerzy Kowalewski - polonista, od 1996 r. lektor języka polskiego jako obcego w UJ, od 1998 nauczyciel języka i kultury polskiej na Białorusi i Ukrainie, asystent w Centrum Języka i Kultury Polskiej w Świecie UJ (2005-2008), metodyk nauczania języka polskiego oraz kultury polskiej poza Polską w Centrum Metodycznym w Drohobyczu (2008-2010), lektor na uniwersytetach: im. Taiła Szewczenki w Kijowie (2004/2005) i im. Iwana Franki we Lwowie (obecnie), wykładowca na Uniwersytecie Pedagogicznym w Drohobyczu (2008-2010). Zajmuje się nauczaniem kultury polskiej poza Polską. Jest autorem i propagatorem tzw. programu kulturowego w nauczaniu języka polskiego jako obcego. Autor wielu publikacji naukowych na ten temat oraz zbioru lekcji realizowanych metodą kulturową Myślę po polsku (2009). Brał udział w pracach Grupy Roboczej Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości JPjO (2006-2008) oraz Grupy Ekspertów MEN pracujących nad Podstawą programową dla uczniów polskich uczących się za granicą (2008-2009).