Numer ma w całości charakter monograficzny. W dużej części jest poświęcony zapomnianej dramaturgii Zofii Nałkowskiej. Poszczególne artykuły stanowią propozycję nowej lektury najważniejszych dramatów pisarki (niektóre z nich – w perspektywie komparatystycznej). Zeszyt uzupełniają teksty dotyczące twórczości innych autorów szeroko rozumianego modernizmu (Elizy Orzeszkowej i Władysława Sebyły).